Στις 30-9-2010 απεβίωσε ο Βασιλείου Αθανάσιος σε ηλικία 93 ετών και η κηδεία του έγινε στον Ιερό Ναό Κοίμησης της Θεοτόκου» στη Άνω Στενή
Ο Θανάσης Βασιλείου γεννήθηκε το 1918
Σπούδασε στο Πολυτεχνείο και έγινε Πολιτικός Μηχανικός.
Το 1952 παντρεύτηκε με την Ηλέκτρα Ναθαναήλ, κόρη δασκάλου.
Απέκτησαν τέσσερα παιδιά, την Ευσταθία (Έτα), την Ευαγγελία (Λία) το Βασίλη και το Δημήτρη..
Τα παιδιά του Θανάση Βασιλείου, πέρα από την ικανοποίηση που του πρόσφεραν με την επαγγελματική και κοινωνική τους ανέλιξη, του έδωσαν και τη χαρά να καμαρώσει έξι εγγονάκια. δύο αγοράκια και τέσσερα κοριτσάκια
Υπήρξε επιτυχημένος ως επαγγελματίας δραστήριος ως άνθρωπος και πρωτοπόρος σε ότι αφορά τις ιδέες αλλά και στις επαγγελματικές του επιλογές.
Άριστος οικογενειάρχης, προσιτός, φιλικός. συμπαθής, αγαπητός.
Αγαπούσε υπερβολικά την ιδιαίτερη πατρίδα του τη Στενή και δεν έχανε ευκαιρία να τρέχει και να πρωτοστατεί σε κάθε γεγονός που διαδραματιζόταν στο χωριό, πρόθυμος να βοηθήσει οικονομικά αλλά και χρησιμοποιώντας τις επαγγελματικές του γνώσεις
Ενώ οι οικονομικές του δυνατότητες του επέτρεπαν να γυρίσει όλο τον κόσμο, αυτός όταν είχε ελεύθερο χρόνο βρισκόταν στη Στενή. Γιορτές, Καλοκαίρι, Σαββατοκύριακα και όχι μόνο, που τον έβρισκες, που τον έχανες, στη Στενή, μαζί με τους φίλους συμπατριώτες του, στο καφενείο για το τάβλι, την ξερή, την κολιτσίνα. Αυτές ήταν οι διακοπές του, μια συνεχής απότιση φόρου τιμής στο χωριό που τον γέννησε, που τον μεγάλωσε, που τον αγάπησε.
Και η τελευταία του επιθυμία ήταν η κηδεία του να γίνει στη Στενή.
Ο γιος του Δημήτρης, εκφώνησε τον επικήδειο με λίγα λόγια αγάπης για τον πατέρα του
Πατέρα μας γλυκέ, Στενιώτη!
Είμαστε σήμερα εδώ κοντά σου, στον τόπο που αγάπησες και μας έκανες να αγαπήσουμε.
Από εδώ ξεκίνησες το μεγάλο ταξίδι της ζωής σου.
Το ταξίδι της δημιουργίας σου, που ήταν πολύ όμορφο, είχε μεγάλο αγώνα και τις όποιες δυσκολίες πάντα με χαμόγελο τις αντιμετώπιζες.
Με την δύναμη των γονιών σου, του αγνού δάσκαλου Βασίλη και της αγαπημένης σου Ευαγγελίας πάλεψες για το όραμά σου. Πάλεψες και τα κατάφερες. Έχοντας πάντα δίπλα σου την Ηλέκτρα σου, την μάννα μας.!!
Και έγινες δάσκαλος ζωής για όλους μας, μιας ζωής γεμάτης αγάπη, αισιοδοξία και καλοσύνη.
Και απλή ζωή. Ένα ποτήρι νερό από τη βρύση, ένα ταβλάκι στην πλατεία με τους φίλους σου και ένα λουκούμι στα δύο και πάντα με το ζεστό σου γέλιο.
Εσύ πατέρα μας όμως δεν ήσουνα μόνο απλός. ήσουν ένας πολύ δημιουργικός άνθρωπος, εργάτης και διανοητής μαζί. Ένα φωτεινό μυαλό που άνοιξες δρόμους στην καρδιά μας και στην ζωή μας.
Και άφησες μεγάλο έργο πίσω σου. Όχι μόνο όσα φαίνονται, αλλά και τόσα άλλα, ίσως ακόμα αφανή. Ιδέες και πνευματικές δημιουργίες που γεννούσε το ανήσυχο μυαλό σου.
Αυτός ήσουν πατέρα μας. Και πάνω απ΄ όλα άνθρωπος έτοιμος να προσφέρει.
Δεν ξεχνάμε ότι κάποτε εσύ, την επιθυμία της μητέρας σου να φτιαχτεί το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου την ικανοποίησες. Την δική σου επιθυμία για το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας- Αγίας Σοφίας, θα προσπαθήσουμε να την πραγματοποιήσουμε όλοι εμείς που σε αγαπάμε και ήρθαμε σήμερα εδώ να σε χαιρετήσουμε στο τελευταίο σου ταξίδι.
Καλό ταξίδι λατρεμένε μας πατέρα.
Για την επιθυμία του άνδρα της, η σύζυγός του Ηλέκτρα μας λέει.
Γύρω στο 1960-περίπου πηγαίνοντας για το εκκλησάκι της Παναγιάς, μαζί με τον άνδρα της, συνάντησε τον Γιώργο Σπυριδάκη, που κι αυτός έχει αποδημήσει- που βοσκούσε τα προβατάκια του και της είπε ότι, όπως του έλεγε ο παππούς του,
αριστερά πηγαίνοντας προς τη Λούτσα ήταν το εκκλησάκι της Αγίας Σοφίας (Σοφίτσα) και δεξιά προς τη Στενή ήταν το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας (Βαρβαρίτσα)
Από τότε αποφάσισαν με το σύζυγό της Θανάση να φτιάξουν ένα εκκλησάκι που να γιορτάζουν και οι δύο Αγίες.
Γνωρίζουν ότι τα χρόνια είναι δύσκολα αλλά οι εκκλησίες τα δύσκολα χρόνια χτίζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου