Χωρίς τους συνήθεις γνωστούς άγνωστους. Χωρίς κομματικές σημαίες. Χωρίς εργατοπατέρες. Χωρίς την προσπάθεια κομματικής εκμεταλλεύσεις από τους επαγγελματίες της πολιτικής και του συνδικαλισμού, χωρίς κόμματα της αριστερομεσαίας και δεξιοκεντρικής παράταξης, χωρίς οργανώσεις χωρίς χρωματιστές σημαίες.
Χωρίς όλους αυτούς που έπαιξαν, έχασαν, αλλά θα πληρώσουμε εμείς οι υπόλοιποι.
Σηκώθηκαν οι πολίτες, άφησαν τους καναπέδες, που τους είχαν αναγκάσει να καθίσουν τα τσιράκια που δεν άφηναν οποιασδήποτε μορφής διαμαρτυρία να «πέσει κάτω» και έσπευδαν να βρεθούν μπροστά για να κερδίσουν «ψήφους και συμπάθεια», είτε να καταδικάσουν, να κρίνουν και να επικρίνουν. Είτε να καταστρέφουν τις συγκεντρώσεις με τα καμώματά τους
Σ΄ αυτή όμως τη διαμαρτυρία δεν μπόρεσαν να βρουν ψεγάδι ούτε τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ
Ήσυχα, πολιτισμένα, με σεβασμό στο χώρο, με τάξη και πειθαρχία. το άχρωμο ανώνυμο πλήθος που με μοναδικό λάβαρο μια παλιά ιστορική γαλανόλευκη σημαία, συγκεντρώθηκε παρουσιάζοντας ένα -χαμηλού κόστους- θέαμα. Και κει υπήρξε το μεγαλείο, παρατηρώντας τα νέα παιδιά, τα ζευγάρια, και τους οικογενειάρχες να ομορφαίνουν τις δυστυχισμένες και ταλαιπωρημένες πλατείες, απαιτώντας μονάχα το δικαίωμα στη ζωή.
Δεν ξέρω αν έφταιξαν οι Ισπανοί γι'αυτο που είδαμε χτες στην Ελλάδα, σίγουρα πάντως κάτι τους χρωστάμε. Μερικές φορές η ειρωνεία των λαών απέναντι στη χώρα μας, είναι σαν το μπαμπά που μαλώνει το παιδί, είναι όμως τόσο πολύπλοκο να απομονώσουμε το γνήσιο κομμάτι της.
"Μη μιλάτε δυνατά και ξυπνήσουν οι Έλληνες"...
Διρφυακά Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου