Πόσο θα αντέξουμε;

Αυτό που ζούμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο κατάντησε σχιζοφρένεια! Τα προεόρτια άρχισαν με τις φωτιές της Πελοποννήσου και κορυφώθηκαν με τα Δεκεμβριανά το 2008. Χάσαμε το μυαλό μας πασχίζοντας να καταλάβουμε τι συμβαίνει και γιατί ξαφνικά άρχισαν όλα να παίρνουν διαστάσεις “μεγάλου”. Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα μοιάζει με φορτηγό που ο οδηγός του είναι μεθυσμένος, κάνει “οχτάρια” στον δρόμο και σε κάθε στροφή φεύγουν άνθρωποι και εμπορεύματα. Περιμένουμε να ξεμεθύσει ο οδηγός ή να γκρεμιστούμε κάπου. εκτός κι αν ξυπνήσει ο συνοδηγός και πάρει το τιμόνι στα “στιβαρά του χέρια”(τώρα σωθήκαμε).

Και μεις, ο λαός; Πίσω στην καρότσα αποσβολωμένοι, ζαλισμένοι, βομβαρδισμένοι απ’ τα χαζοκάναλα, απ’ τους χαζοενημερωτές, απ’ τους χαζοδιασκεδαστές . Βομβαρδισμένοι με οτιδήποτε άχρηστο, μειωτικό. Ναι άχρηστο. Τι με νοιάζει εμένα που πήγαν τα spreads βάσης, τα ασφάλιστρα, οι τόκοι, τα επιτόκια, τα CDS, τα ομόλογα κλπ; Αν ήθελα να ξέρω θα σπούδαζα οικονομικά(όπως οι συνδικαλιστές στα ασφαλιστικά ταμεία που υπέγραφαν τα τοξικά). Εκείνο που θέλω να ξέρω είναι

ΠΩΣ θα τα βγάλω πέρα με 500ευρώ τον μήνα

ΠΟΥ θα βρω δουλειά

ΑΝ μπορώ να κάνω μια βόλτα χωρίς να με μαχαιρώσουν

ΑΝ μπορώ να διαμαρτυρηθώ χωρίς τον φόβο να με στείλουν στην εντατική.

ΑΝ έχω ορίζοντα

Το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι γίνομαι ήρωας όταν η Πατρίδα με χρειαστεί

Ρίξαν τον Στρος Καν. Ε, και λοιπόν, θα φέρουν κάποιον άλλο. Σάμπως τον γνώριζα και από χτες; Εμένα μ’ ενδιαφέρει πότε θα ρίξουν τον μπερντέ να σταματήσει η παράσταση του Καραγκιόζη που μας έστησαν με πολύ μαεστρία ντόπιοι, διγενείς

και αλλοεθνείς. Και έφτασα στο σημείο να αισθάνομαι όπως οι πρόσφυγες στα γκέτο της Ρουάντα. ανησυχία, φόβο, αβεβαιότητα, αγωνία, ζήλια(γι’ αυτούς που έχουν δουλειά). Ξέρετε πόσο επικίνδυνο είναι αυτό;

Φωνάζει ένας ογδονταπεντάχρονος κολοσσός απ’ αυτούς που δόξασαν και δοξάζουν το όνομα της Ελλάδας, ο Μίκης Θεοδωράκης. Κι αυτά που λέει είναι η αγωνία ενός λαού που βλέπει να τον δουλεύουν ψιλό γαζί. Που βλέπει οι αγώνες της δεκαετίας του 60,70, 80 για τις εργατικές κατακτήσεις να πηγαίνουν στράφι. Κι έρχεται ορκισμένος ο Υπουργός οικονομικών να μας σώσει πάση θυσία. Έτσι ψυχρά να απευθύνεται στον Ελληνικό λαό και να λέει «πρέπει να απολυθούν 150.000 άνθρωποι»!. Το λες έτσι ψυχρά χωρίς να κοκκινίζεις μωρέ;. Θάπρεπε να ψάχνεις μέρος να κρυφτείς πριν το ξεστομίσεις. Απολυθείτε πρώτοι εσείς μπας και γλιτώσουμε οι υπόλοιποι.

Κάθε εβδομάδα ο πληθυσμός μας ανεβαίνει κατά 500 …μετανάστες! Τους πιάνουν, αυτοί δηλώνουν(δασκαλεμένοι) πολιτικοί πρόσφυγες και με μια αίτηση αφήνονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα σε ένα μήνα. Ούτε αποτυπώματα, ούτε στοιχεία, ούτε καν από πού είναι. Οι έμποροι της πρέζας έγιναν περισσότεροι απ’ τα πρεζόνια.

Που την πάτε την Ελλάδα μπορούμε να μάθουμε κι εμείς; Θα χρεοκοπήσουμε δεν θα χρεοκοπήσουμε, θα πουληθούμε δεν θα πουληθούμε, θα καταστραφούμε δεν θα καταστραφούμε, θα αναδιαρθρωθούμε ή όχι;. Άλλοι περνούν και σε σφάζουν σαν αρνί για μια κάμερα(την πούλησαν 120ευρώ!!!!!!!!), άλλος περνάει και πετάει σε λαϊκή μολότοφ αδιαφορώντας για το που στέλνει τον πόνο, άλλος αντί να δείξει στο όργανο την ταυτότητά του βγάζει το πιστόλι και τον πυροβολεί στο στήθος. Αμφιβάλλω αν στην Αμερική κυκλοφορούν τόσα όπλα όσα εδώ . Και αυτοί οι υπερασπιστές της ασφάλειάς μας σε βάζουν κάτω με πυροσβεστήρες, γκλομπς και ασπίδες και χαροπαλεύεις στις εντατικές.

Φέρατε τον κόσμο σε αδιέξοδο, του δημιουργήσατε φοβικά σύνδρομα. Νιώθει προδομένος βλέποντας να συγκαλύπτετε ο ένας τον άλλο. Γηροκομεί τα παιδιά του λόγω ανεργίας. Μαζεύει απ’ τις τράπεζες τα λεφτά του σε γλάστρες και ντουλάπια. Κάνει αποθήκευση τροφίμων με τον φόβο πείνας. Οι τράπεζες σ’ απειλούν για 35ευρώ! Κάντε μια βόλτα στην περιφέρεια, μπορείτε;. Βγείτε απ’ τα καβούκια σας να δείτε σε τι κατάσταση βρίσκεται ο κόσμος . Εύκολο είναι; Οι ντομάτες μπορεί να είναι ακριβές αλλά από πέτρες, υπάρχουν μπόλικες.

Ο Παρατηρητής.